Recensie: King of the World – Royal Ten (2024)

King of the World
Royal Ten

Label: Continental Record Services
Release: februari 2022.
o.a. te bestellen bij Bol.com

Tekst; John Maes

King of the World is al meer dan zeven jaar een toonaangevende band in het bluescircuit in Nederland. Tijdens de lancering van dit illustere gezelschap in 2013 was blues-profeet Johan Derksen de grote animator om het viertal, toen nog bestaande uit Ruud Weber, Govert van der Kolm, Erwin Java en Fokke de Jong, de hemel in te prijzen en te betitelen als de beste bluesband van Nederland. De verwachtingen waren hooggespannen temeer omdat een glorievolle internationale opmars in het vooruitzicht lag. Het debuutalbum ‘Can’t go Home’ en de opvolger KOTW scoorden erg goed in de diverse charts. Maar vreemd genoeg kwam er van een echte doorbraak buiten de grenzen nog niet veel van terecht. Voor de opnames van het derde album werd naar de USA gereisd om in de befaamde studio van Erwin Musper ‘Cincinnati’ op te nemen.

In Nederland nog steeds hoog gewaardeerd met veel respect voor hun vakmanschap en opgebouwde status kwamen er toch wat wijzigingen in de samenstelling. Het drukke theaterprogramma van Erwin zorgde ervoor dat hij een andere keuze maakte en zich concentreerde op het circus van Johan Derksen. Het was een tijdje zoeken naar een geschikte opvolger, maar als een duiveltje uit een doosje kwam de Belgische surprise Stef Delbare uit de hoge hoed als leadgitarist. Het klikte meteen tussen Stef en de overige drie bandleden. De jonge Belg wist al snel de harten te veroveren van de blues- en gitaarliefhebbers en was binnen no time verheven tot een sterstatus en bekroond als een van de beste nieuwelingen in het blues circuit. Het vierde album ‘Connected’ werd uitgebracht waarna meteen een tour door Duitsland en Nederland volgden. Weer wat later meldde drummer Fokke de Jong zich af om een andere weg in te slaan. Marlon Pichel, die ook als solozanger zich aandiende bij het geruchtmakende Voice of Holland, kwam de gelederen versterken als drummer. Geheel niet onverdienstelijk en tevens als tweede zanger van grote waarde voor het vernieuwde King of the World. Tijdens een van de lockdowns in de coronaperiode werd nu wederom in Enschede in de Woodstock studio dit vijfde album Royal Ten opgenomen.

En zowaar deze past precies in het rijtje van de voorgangers. Daar waar af en toe wat uitstapjes gedaan worden richting Northern Soul vind je op dit album een aantal nummers terug die daar naartoe geleiden. Een aantal songs waarbij voortreffelijk wordt ingezet op meervoudige zang door Ruud, Marlon en Govert. Fijne afwisselende arrangementen, de teksten merendeels geschreven door Ruud en de composities nagenoeg telkens door alle vier de muzikanten samengesteld. Ook dit album toont een groot vakmanschap van de heren. Uit alles blijkt dat we met super professionele muzikanten te maken hebben die bovendien in deze Woodstock studio een ambiance hebben gevonden om het uiterste uit zichzelf te halen. Op dit album geen extra blazers of backing vocals, maar die worden amper gemist. De nummers komen als een geheel over en sluiten perfect op elkaar aan. Een aantal nummers waarbij Stef excelleert met snerpende gitaarsolo’s maar nergens overheerst. Steeds in balans en passend bij de sfeer van de songs. Uptempo nummers worden afgewisseld met stijlvolle slowblues nummers. De warme en volle (Hammond B3)orgel partijen vallen als een prettige warme deken over je heen. De herkenbare stem van Ruud zorgt voor het inmiddels bekende KOTW soundje. En zoals gezegd zijn de meervoudige zangpartijen een zeer aangename meerwaarde van dit album.

Dit album kan een belangrijke bijdrage gaan leveren als KOTW straks weer hun befaamde live optredens kan gaan verzorgen door de Benelux en Duitsland. Zoals bijvoorbeeld het gitaarspel van Stef in ‘Time to say bye bye’. Wat een genoegen om Stef te horen uitblinken in zijn gitaarpartijen. Je kunt je al bijna voorstellen hoe dat er straks aan toe zal gaan tijdens live uitvoeringen als hij helemaal in zijn element komt en totaal los zal gaan. Het album eindigt met de super lange en rustige slowblues ‘Let it Roll’ met heerlijk orgelspel door Govert. In dit nummer komt alles terug wat bepalend is voor de typische KOTW sound en waar ieder bandlid in kan soleren.

Rest ons niets anders dan uit te zien naar versoepelingen door onze regeringsleiders en hopen dat ze eindelijk in zien dat live muziek beleven de onmisbare smeerolie voor onze samenleving is. De toekomstige concerten door KOTW met uitvoeringen van de nummers op dit album kunnen daar voor alle blues liefhebbers een meer dan belangrijke bijdrage aan leveren….. ‘Let it Roll’ !!

Stef Delbaere | Guitar
Marlon Pichel | Drums/Backing Vocals
Ruud Weber | Lead Vocals/Bass Guitar
Govert van der Kolm | Keyboards/Backing Vocals

Tracks:
01 – PRESSURE (3.39)
02 – MONEY TALKS (3.24)
03 – SOUL SEARCHING (3.57)
04 – SOMEONE LIKE YOU (3.37)
05 – TIME TO SAY BYE BYE (3.26)
06 – UNSUNG HEROES (4.02)
07 – EYES OF A CHILD (4.48)
08 – JUDGEMENT DAY (3.10) |
09 – LOVE MOTEL (4.16)
10 – RUN RUN RUN (3.30)
11 – LET IT ROLL (8.10)

Ook op Blues Magazine ...

Deel publicatie :

1. 

   andré wittebroek18 februari 2022 om 22:03- Antwoorden

   Prachtige recensie John. Ik zou al naar hun concert in Rheine gaan maar dat is toen gecanceld. Zie ze nu bij Bluesmoose Radio 3 april en zal daar de cd zeker aanschaffen, misschien nog een concertverslag/interview voor Bluesmagazine.

2. 

   louis dijkstra3 april 2022 om 14:16- Antwoorden

   1April optreden meegemaakt in Iduna Drachten, wat een geweldig optreden was dit, nu een paar optredens gezien en ik moet zeggen dat deze band gegroeid is. Ik vond dit het beste optreden tot nu toe. Dit is mijn ogen een van de beste bands die we hebben en daar mogen we best trots op zijn. Deze band verdiend meer aandacht en airplay en zullen internationaal ook hoge ogen scoren, dat verdiend deze superband gewoon.
   Een groot fan.

3. 

   Corvo13 maart 2024 om 12:35- Antwoorden

   Een vriendin van informeerde mij over deze band, dit was in de begin periode. Ik was meteen fan, mede door het fantastische gitaar spel van Erwin Java en de hammond orgel van Govert. Nu Erwin en Fokke weg zijn is de blues ook weg. En dat de kant van KOTW die ik zo goed vond.
   Ik vind het nog steeds een leuke band en heb ook al hun elpees en één cdtje want helaas hun beste album is nooit op vinyl uitgebracht.
   Maar met blues heeft het nog maar weinig te maken en dat vind ik wel een groot gemis.

   Maar toch zal ik nog zeker naar optredens gaan van deze band

We horen graag je mening! Voeg reactie toe